Tahkik Yayınları

İmam Ebu Cafer Et Tahavi Hayatı Ve Eserleri

Hanefî imâmlarının biyografileri tarih boyunca Terâcim ve Menâkib kitaplarında yazılmıştır. Bilebildiğimiz kadarıyla imâmların sîretlerini ilmî kaidelere göre müstakil olarak yazan ilk kişi Muhammed Zâhid el-Kevserî’dir. Kevserî merhûm; İmâm Ebû Yûsuf, İmâm Muhammed b. Hasan, İmâm Zufer b. Huzeyl, İmâm Muhammed b. Şucâ’ es-Selcî, İmâm Hasan b. Ziyâd el-Lu’luî, İmâm Tahâvî ve Bedreddîn el-Aynî’nin (radiyallâhu anhum) sîretlerini müstakil çalışmalar hâlinde yazmıştır. Bu kitaplar sadece biyografi eserleri olarak düşünülmemelidir, Kevserî hepsinde de Ehl-i Sünnet akîdesinden usûl-i fıkıh konularına kadar tarihî ve güncel birçok meseleye temas etmiştir. İmâm Kevserî tercümesine hizmet ettiğimiz “el-Hâvî fî Sîreti’l-İmâm Ebî Ca‘fer et-Tahâvî” kitabını 3 Şa’bân-ı mubârek 1368 (31 Mayıs 1949)’da tamamlamıştır. Kitapta İmâm Tahâvî’nin nesebi, yaşı, hadîs ve ilim aldığı hocaları, kendisinden ilim alan ashâbı/talebeleri, kâdılar ve hâkimlerle olan münasebetleri, onun hakkında söylenenler, yazmış olduğu eserler ve vefâtı incelenmiştir.

Keşful Esrar Fi Şerhi Risalei Birgivi

Birgivi, bu eserinde, içine zamanla felsefî konular da girmiş bulunan Kelâm'dan, her Müslüman için lüzumlu olan i'tikâdî mes'eleleri ve geniş fıkıh kitaplarından, amelî konuları seçerek, herkesin anlayabileceği bir şekilde ifade etmiştir. Bu durum onun mezkûr ilim dallarındaki üstün bilgisini ortaya koyduğu gibi, halk eğitimi açısından da önemli bir husustur. Zira modern pedagojide de öğretilecek konuları halkın anlayabileceği bir ifâde ile açıklamak (vülgarize etmek) esastır. İlmin anlaşılabilir olması, fikrin yaygınlaşmasını, çevre kazanmasını sağlar. Bu kolaylaştırma ve özetleme çabası Birgivî'nin Arap gramerine dâir eserlerinde de müşâhade edilir ki, o devre göre bu bir yeniliktir. Bu sebepledir ki, Birgivî'nin yazdığı kitaplar, özellikle Vasiyetnâme'si, Arap gramerine dair eserleri ve Tarîkat-i Muhammediyyesi, dört yüz küsur seneden beri okunmuş ve okunmaktadır. Son günlerde, Mâturîdîlik hakkındaki çalışmalarıyla tanıdığımız gayretli kardeşim Melikşah Sezen'in Birgivî Risâlesi üzerine Ali Sadrî el-Konevî'nin yazdığı şerhi yayına hazırlamasını görmekle bahtiyar oldum. Zira birkaç kişi, Vasiyetnâme'nin neşre hazırlanmasını benden de istemişti. Melikşah Sezen kardeşimizin bu çalışması bizi mesuliyetten kurtaracak diye düşünüyorum. Ayrıca onun, son zamanlarda Birgili Mehmed Efendi hakkındaki bazı tutarsız yayınlara cevap olacak ifadeleri de gerçeklerin ortaya çıkması için yapılması gereken ilmî bir çalışmaydı. Prof. Dr. Ahmet Turan ARSLAN Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi İslâmî İlimler Fakültesi Dekanı

Tarihten İbretler

İmâm Kevserî, tercümesini sunduğumuz “Min ‘İberit-Târîh” adlı bu küçük risâlesini 14 Muharrem 1367’de (28 Kasım 1947) tamamlamıştır. Eserde; Hz. Peygamber ve ashâbının dini muhafaza etmekteki sabırları, Yahûdîler’in hileleri, Abdullah b. Sebe ve ortaya çıkardığı fitneler, Ubeydîler’in ortaya çıkardığı fitneler, İslâm’ı içten yıkmaya çalışan Yahûdîler, İslâm düşmanlarının yöntemleri, Haçlı Savaşları, Oryantalizm, siyer ve haber kaynaklarının güvenirliği, dinler arası konferanslara katılmanın tehlikesi ve başka mühim konular işlenmiştir.

Batiniyye Fırkasının Sırlarının ve Karmatiler Hakkındaki Haberlerin İfşası

Bâtiniyye ve Karâmita fırkaları, onları İslâmî fırkalardan kabul edenlerin nazarında, İslâm için en tehlikeli fırkalardandır. İşin özünde onların davası, İslâmî görünümle Müslümanların arasına sızan Fârisî Mecûsîler tarafından tesis edilmiştir. Bu Fârisîler, İslâm’ın kökünü kazımak için gizli cemiyetler kurdular, Müslümanların avamı arasında tehlikeli bir şekilde propagandalarını yaydılar, pirüpak olan Ehl-i Beyt’in adını kullanarak ve kendi dönemlerinde Ehl-i Beyt’e zulmeden fasık yöneticilerden intikam almak bahanesiyle zayıf akılları kandırdılar. Bu tehlikeli propagandalarının Müslümanlar arasında etkili olması neticesinde taraftarlarının ve askerlerinin sayısı arttı. Bu taifeler ve akîdeleri (ideolojileri) hakkında araştırma yapan bazı tarihçiler büyük ihtilaflara düştüler. İhtilafın sebebi ise bu iki grubun akîdesinin gizli olmasıdır. Hatta akîdeleri hakkındaki ihtilaf bir yana bu kişilerin isimleri hakkında bile ihtilaf söz konusu olmuştur. Zira onların liderlerinin isimlerini tahkîk etmeye ve akîdelerini ortaya çıkarmaya çalışan kişi sayısız zorlukla karşılaşıyor ve susuzluktan takati kesilen kişi, susuzluğunu giderecek hakikatin çok az bir kısmını bulabiliyor.

Mevkiful Akl 4 Cilt Takım

Elinizdeki kıymetli eser Osmanlı Devleti’nin yıkılma sürecinde Şeyhu’l İslâm olan, ilmî çalışmalarının yanında, Batılılaşmanın çok yoğun olduğu, ulemânın etkisinin tükendiği ve nihâyet İslâm’ı devletten ayırarak Türkiye’nin laik bir düzene geçtiği dönemde mücadelesini bütün imkanlarıyla sürdürmüş, kendisinden sonra gelen nesillere güzel bir örneklik bırakmış olan Şeyhu’l İslâm Mustafa Sabri Efendi (rahmetullâhi aleyh)’e aittir. Kendisi vatanından ayrılıp Mısır’a gittiğinde en azından el-Ezher gibi köklü bir kuruma ev sahipliği yapan Mısır’daki ilmî havzanın mensuplarının daha şuurlu olmasını beklerken, aksine boğazına kadar akide ve fikirde sapmış, siyasi bakışta Batıcılaşmış bir ortam buldu. Orada geçirdiği yıllar içinde birçok kitap yazan Şeyhu’l İslâm, gerek modernistlere yönelik tenkidleri, gerekse hilâfeti müdafaa ettiği yazılarıyla geriye hatırı sayılır bir külliyât bıraktı. Yazdığı kitapların en önemlisi ve de hacimlisi ise elinizdeki Mevkıfu’l Akl isimli meşhur eseridir. Müellif merhum, eserinin muhtevasını 4 bölüme ayırmış ve şöyle demiştir: “1- Allah’ın varlığını ispat meselesi... Hem de pozitif ilimlerden daha alt derecede olmayacak hatta bunları aşacak kıymet ve kuvvette ilmi olarak ispat etmek, 2- Vahdet-i vücud meselesi ve bu anlayışın doğduğu kaynak, 3- Mucizenin mümkün olması meselesi. Bununla beraber nübüvvetin ispatı, içinde yaşanacak ba’s, haşr, mükâfat ve azap hususlarıyla beraber ahiret hayatının ölümden sonra dirilmenin ispatı... 4-Dini devlet işlerinden ayırmayı, İslâm kabul eder mi, ümmetin maslahatı bu ayırımı gerektirir mi yoksa men mi eder meselesi...”

İmam Ebu Yusuf Hayatı, Eserleri Ve Fıkhi Görüşleri

Kader Meselesindeki Hatalı Görüşlerin Tashihi

Elinizdeki eserde büyük âlim Muhammed Zâhid el-Kevserî, Şeyhu’l İslâm nâibi olduğu Mustafa Sabri Efendi’nin kader ve irade, ihtiyar gibi konularda müdâfaa ettiği görüşleri ilmî bir dirâyetle reddetmekte, Mustafa Sabri Efendi’ye büyük bir ihtiram duymasına rağmen hakkın hatırını üstün tutmaktadır. Merhûm Mustafa Sabri Efendi’nin yaşadığı sıkıntılardan ötürü kader konusunda Cebriyye mezhebine meylettiği ifade edilen kitap, hacmi küçük ancak muhtevâsı bakımından zengin bir eserdir.

Makalatül Kevseri Tahkik Yayınları

İslâm kültür ve medeniyetinde önemli birçok eserin neşredilmesine katkıda bulunan Allâme Muhammed Zâhid el-Kevserî, aynı zamanda önemli eserler te’lîf eden velûd bir âlimdir. Müellif, Kahire’de vefât ettiği 11 Ağustos 1952 tarihine kadar modernistlere karşı duruşunu bozmayarakgünümüzde aktüel değerini koruyan birçok meseleyi makalelerinde çözüme kavuşturmaya çalışmıştır. Bu makaleler, birçok defa Makâlâtu’l-Kevserî adıyla neşredilmiştir. Kevserî, kelâmdan İslâm hukukuna, hadisten tefsire kadar hemen her alanda günümüzde Müslümanların zihninde istifham oluşturan problemlere çok güzel ve orijinal izahlar getirmiştir. Söz konusu makalelerin büyük bir kısmının hâlâ tercüme edilmemiş olması, bu önemli ve nadide eserin Türkçe’ye kazandırılmasını adeta zorunlu hâle getirdiğini arz etmek isteriz. Elinizdeki tercüme, Makâlât'ta yer alan bütün makaleleri ihtivâ etmekte olup, eksiksiz ve tam metin tercümedir.

İmam Muhammed Eş Şeybanî Hayatı Ve Eserleri

İmam Kevserî elinizdeki “Bulûğu’l-Emânî fî Sîreti’l-İmâm Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî” kitabını 9 Saferu’l-Hayr 1355 (1 Mayıs 1936) tamamlamıştır. Kitapta İmâm Muhammed’in nesebi, yaşı, İmâm Ebû Hanîfe’ye talebeliği, İmâm Mâlik’e olan talebeliği, hadis ve ilim aldığı şeyhleri, kendisinden ilim alan talebeleri, kâdılık vazifesine getirilmesi ve halifelerle olan münasebetleri, ictihâddaki konumu, onun hakkında söylenenler, yazmış olduğu eserler ve vefâtı incelenmiştir

Talak Ahkamı Bir Lafızla Verilen Üç Talak Meselesi

Elinizdeki eserde İmâm Kevserî'nin iki risâlesi tercüme edilmiştir. Birincisi Şeyh Ahmed Muhammed Şâkir’in (1892-1958) Nizâmu’t-Talâk fi’l-İslâm adlı eserine reddiyye olarak 20 Rebîu'l-Âhir 1355 (10 Temmuz 1936) tarihinde yazdığı “el-İşfâk ‘alâ Ahkâmi’t-Talâk” adlı risâledir.İkincisi ise talâk ve nikâh konusunda ikrâhın hükmü hakkında İmâm Ebû Hanîfe’nin (ö. 150/767) görüşünün açıklanması ve İbn Hazm’ın (ö. 456/1064) bu konudaki görüşlerinin tenkidine dair 11 Rebîu'l-Evvel 1366 (2 Şubat 1947) tarihinde kaleme aldığı “el-İfsâh ‘an Hukmi'l-İkrâh fi't-Talâk ve'n-Nikâh” adlı risâledir.

Parlak Kılıç İbn Teymiyye Ve İbnul Kayyimin İtikadi Görüşlerine Reddiye

Âlimler, bâtıl fikirlere karşı insanların i’tikâd ve amellerini korumak maksadıyla ilk asırlardan beri reddiyyeler yazmışlardır. İmâm Takiyyuddîn es-Subkî de kendi asrında kabrinde uyumakta olan tecsîm ve teşbîh akîdesini uyandırmak isteyenlere karşı üzerine düşen vazifeyi yapmış, es-Seyfu’s-Sakîl adlı bu eserinde olduğu gibi İbnu’l-Kayyim’e, başka eserlerinde de hocası İbn Teymiyye’ye on civarında reddiyye yazmış, hatta kendisinin buna mecbur kaldığını söylemiştir.Geçtiğimiz asırda, dinin i’tikâd ve amelini savunan, İslâm’ın bu zamana kadar gelmesine ön ayak olan büyük âlimleri müdafaa edenlerin en başında gelen Muhammed Zâhid el-Kevserî de İmâm Takiyyuddîn es-Subkî’nin yarım bıraktığı eserini tamamlayarak üzerine düşen vazifesini îfâ etmiştir.

Mücessimeyi Susturmak;İbn Teymiyye Eleştirisi

Kudâme b. Cafer el-Bağdadi (ö.948) tarafından kaleme alınan bu kitap İslam tarihinin en eski kaynaklarındandır. Maalesef sadece ikinci yarısı bize ulaşmıştır. Bu kısımda İslam tarihinin ilk üç asrındaki fetihlerden, devlet idaresinden, coğrafyadan, vergi sahalarından, devletin gelir kaynaklarından, şehirler arasındaki masraflardan, devlet dairelerinin (divanların) bir kısmından bahsedilir. Vergiler, diğer hukuki konular, vergi miktarları hakkında da değerli bilgiler verilir. Bu önemli kaynak ülkemizde pek tanınmamaktadır. Tercümesini vermekle kültür tarihimizdeki bir boşluğu doldurmak istedik.