Ahmet Yücel

Oryantalist Hadis Anlayışı ve Eleştirisi

XIX. ve XX. yüzyıllar genelde İslâm özellikle de hadisle ilgili oryantalist çalışmaların yoğun olduğu bir dönemdir. Bu asırlarda yaklaşık altı yüz civarında oryantalist, telif, tercüme, neşir, ansiklopedi maddesi olmak üzere iki bine yakın çalışma yapmıştır. Bu dönemde oryantalist hadis anlayışının temelini Ignaz Goldziher atmış, Joseph Schacht ve onu takiben Gautier Herald A. Juynboll geliştirmiştir. Oryantalistlerin üstadı kabul edilen Goldziher'in eserleri özellikle müsteşrikler arasında en önemli kaynak kabul edilmiş, onlardan yapılan nakiller ileri sürülen birtakım görüş ve iddiaların delilleri olarak gösterilmiştir. Modern dönem araştırmalarında, genel olarak Goldziher'in ulaştığı neticeler ölçü olarak kabul edilmiş ve temel problemlerde olduğu gibi, teferruatta da ona atıfta bulunulmakla yetinilmiştir. Joseph Schacht ve Gautier Herald A. Juynboll da Goldziher'in özellikle hadis alanındaki görüşlerinin aşılamaz olduğunu ileri sürerek kendi misyonlarının onun başlattığı noktayı daha ileri götürmek olduğunu ifade etmişlerdir. Böylece sözü edilen üç oryantalist Batı'daki hadis araştırmalarının kurucusu ve belirleyicisi konumunu elde etmişlerdir. Hadislerin Hz. Peygamber'le hiçbir ilişkisinin bulunmadığı temel anlayışına dayanan oryantalistlerin kanaatleri, Müslümanlardan görüşlerinden tamamen farklıdır. Müslümanların araştırmaları, Hz. Peygamber'e ait olduğu iddia edilen bilgilerin ona (s.a.) ait olup olmadığını/sıhhatini tespit etmeyi amaçlarken; oryantalistlerin çalışmaları bu bilgilerin Müslümanlar tarafından ona (s.a.) ne zaman nispet edildiğini tespite yöneliktir. Oryantalistlerin hadislerle ilgili kullandıkları temel kavramlarından ?dating of traditions (hadislerin tarihlendirilmesi) ile kastettikleri de budur. Dolayısıyla oryantalistlerin hadislerle ilgili uyguladıkları yöntemler de kullandıkları kavramlar da Müslümanlarınkinden farklılık arz eder. Bu durum bir taraftan oryantalistlerin hadis araştırma alanları ve vardıkları sonuçların farkını diğer taraftan temel İslâm kaynaklarını kullanmadaki başarıları ile tarafsız davranıp davranmadıklarını ortaya koymayı gerektirmektedir.

Hadis Usulü Ahmet Yücel

Hadis usûlü, Hz. Peygambere ait bilgilerin aslına uygun nakli ile Ona ait olanla olmayanı ayırt etmek amacıyla konulan prensipleri belirleyip bunlarla ilgili terimleri konu edinen bir ilimdir. Sözü edilen prensipler büyük çoğunluğu rivâyet döneminde olmak üzere tarihi süreçte ihtiyaca göre belirlenmiş, uygulanmış ve geliştirilmiştir. Bu sebeple hadisle ilgili rivâyet prensiplerini ve oluşan kavramları doğru olarak kavrayabilmek tarihi süreç içindeki gelişimlerini dikkate almayı gerektirmektedir İlahiyat Fakültelerinde lisans seviyesinde ders kitabı olması amacıyla telif edilen bu eserde hadis usûlü prensipleri ortaya çıktıkları tarihi süreçleri ve farklı yaklaşımlar da dikkate alınarak ortaya konulmaya çalışılmıştır. Konuların ana çerçevesi sunulduktan sonra detaylarıyla ilgili ileri seviyede araştırma yapmak için temel kaynaklarına işaret edilmiştir.

Hadis İlminde Tenkit Terimleri ve İlgili Çalışmalar

Doğrudan veya dolaylı olarak vahye dayanması, sevap-günah ifade eden hususlarla ibadet ve âhiret gibi konularda akıl üstü bilgiler ihtiva etmesinden dolayı muhaddisler hadislerin sıhhatini tesbitte öncelikle onu nakledenlerin güvenilirliğini başka bir ifadeyle isnad tenkidini gerekli görmüşlerdir. Ancak isnadı güvenilir râvilerden oluşan her hadisin sahih olmayacağını da kabul eden muhaddisler, ihtiyaç duyulduğunda özellikle uydurma rivayetlerin tesbitinde bu metodu kullanmak suretiyle metin tenkidi yapılması gerektiğine işaret etmişlerdir. Hadis literatüründe metin tenkidi kurallarının genellikle mevzuat kitaplarında yer almış olması da buradan kaynaklanmaktadır. Hadisin sıhhatini tesbitte isnada öncelik verilmiş olması, râvilerin rivayet açısından ehliyetlerini araştırmayı gerektirmektedir. Râvileri bu yönden inceleme görevini cerh ve ta dîl ilmi üstlenmiştir. Münekkit muhaddisler râvilerin hadis rivayetine ehil olup olmadıklarını geliştirdikleri özel cerh ve ta dîl terminolojisini

Hadis Istılahlarının Doğuşu ve Gelişimi

Herhangi bir bilim dalının muhtevasını doğru kavrayabilmek o bilim dalına ait bilimsel sınırların tam olarak belirlenmesine, bu belirleme de büyük ölçüde o ilimde kullanılan terimlerin kendilerine özgü anlam çerçevesinin tarihî seyir içinde takip edilip ortaya konulmasına bağlıdır. Bu bağımlılık ve ihtiyaç, İslâmî ilimler arasında "Istılahlar ilmi" diye anılmaya belki en çok layık olan Hadis İlmi nde daha büyük çapta kendisini hissettirmektedir. "Hadis Istılahlarının Doğuşu ve Gelişimi" (Hicrî ilk Üç Asır), işte bu büyük ve köklü ihtiyacı karşılamak amacıyla Dr. Ahmet Yücel tarafından gerçekleştirilmiş başarılı bir bilimsel araştırmadır. Yücel, bu çalışmasında terim ihtiyacı ve kaynaklara ayırdığı Giriş ten sonra, Birinci Bölüm de hadis ıstılahlarının doğuşunu ve gelişmesini etkileyen âmilleri; İkinci Bölüm de hadis öğrenim ve öğretim metodları ile ilgili ıstılahları; Üçüncü Bölüm de ise râvî ve mervî ile ilgili ıstılahları incelemektedir.

Hadis Tarihi Ahmet Yücel

Hadis usûlü, Hz. Peygamber’e ait bilgilerin aslına uygun nakli ile Ona ait olanla olmayanı ayırt etmek amacıyla konulan prensipleri belirleyip bunlarla ilgili terimleri konu edinen bir ilimdir. Sözü edilen prensipler büyük çoğunluğu rivâyet döneminde olmak üzere tarihi süreçte ihtiyaca göre belirlenmiş, uygulanmış ve geliştirilmiştir. Bu sebeple hadisle ilgili rivâyet prensiplerini ve oluşan kavramları doğru olarak kavrayabilmek tarihi süreç içindeki gelişimlerini dikkate almayı gerektirmektedir İlahiyat Fakültelerinde lisans seviyesinde ders kitabı olması amacıyla telif edilen bu eserde hadis usûlü prensipleri ortaya çıktıkları tarihi süreçleri ve farklı yaklaşımlar da dikkate alınarak ortaya konulmaya çalışılmıştır. Konuların ana çerçevesi sunulduktan sonra detaylarıyla ilgili ileri seviyede araştırma yapmak için temel kaynaklarına işaret edilmiştir.