İbrahim Ünal

Gençle İletişim

Kızınızın, odasına niçin kapandığını biliyor musunuz? Oğlunuzun, kapıyı niçin çarparak çıktığının sebebini anlayabiliyor musunuz? Bir yıl önceki uysal çocuğunuza ne oldu? İnternet bağımlısı haline gelen yavrunuza nasıl davranıyorsunuz? Çocuklarımızın büyümesini durdurmak mümkün değil. "Keşke küçük kalsalardı!" diyenlerimiz olmaktadır. Ancak "Çocuğum değişiyor" endişesi yerine "Çocuğum büyüyor ve gelişiyor" gerçeğini kabul etmemiz, işimizi kolaylaştıracaktır. "Gençle İletişim" kitabını okudukça, unuttuğumuz kendi gençliğimizi bulup, çocuğumuza daha hoşgörülü, sabırlı ve anlayışlı davranacağımızı ümit ediyoruz. Çaresizlik yılgınlığıyla yığılıp kalmayın lütfen. Çünkü "çare, sizsiniz."

Anne Babanın Çocuğa Yaklaşımı

Ebeveynlik, sizce günün kaç saatini alır? Bence 24 saatini. Uzun yıllar sürdürülen bu meslek, hatta meslekten öte sanatkarlık için ne kadar ders alıyor insanlar? Araba kullanmak için ehliyet alıyorsunuz; yetmiyor. Usta bir şoförden, fazladan eğitim gördüğünüz oluyor. Bir anne babanın, hayatı boyunca çocuk yetiştirmekten daha önemli bir işi var mıdır? Anneler aşermeden itibaren çocuklarına ayırdıkları zamanı ve çektikleri zahmeti bir düşünsünler. Çocuğunun terbiyesini hedefleyen bir anne, planlı hareket ettiği taktirde daha sıkıntılı bir durumla karşılaşmayacaktır. Eski devirlere göre, çocukların terbiyesi ve gençlerin doğru çizgide muhafaza edilmesi kolay değil. Tehlikeler çeşitli kollardan akın akın geliyor. İyilik ve kötülükler tanınmaz hale geldi. Doğru ve eğri sarmaş dolaş. Bir taraftan da insanların dikkatleri gereksiz ayrıntılara yöneltiliyor. Ama dünyada çaresizlik ve çözümsüzlük yok. Zorluğun bulunduğu yerde kolaylık da vardır. Çocuklar da, ebeveynler de hata edebilirler. Ebeveynler doğruları bulma ve uygulama konusunda çocuklarından önce davranmalıdırlar. Nasıl çocuk bu? Sorusundan çok, nasıl ebeveynim? Sorusu yöneltilse sonuç daha iyi alınacaktır. Değerli ana babalar, kendimizi ve çocuklarımızı yetiştirmekte esnek ve istekli olmaya ne dersiniz? Yoksa üzümünüzü sıkarken isteksiz olursanız pekmezinize zehir katarsınız.

Çocuk ve Biz

Anne baba, ciddi ve samimi olarak çocuğun terbiyesine eğilmelidir. Maalesef bazen esnaf için şeker çuvalı, fabrikatör için makinelerin dişlileri, bürokrat için makamı, çocuğundan daha önemlidir. Annenin mutfak yorgunluğu, babanın iş hırçınlığı arasında çocuk, sanki bir baş ağrısıdır. "Şimdi vaktim yok; ileride ilgilenirim" diyen ana babalar, büyük hata işliyorlar. Bugün çocuk, kendiliğinden gelip boynunuza sarıldığında ilgilenmezseniz, yarın arkasından koşarsınız, ama yetişemezsiniz. Çocuğun sırtını giydirmek, karnını doyurmak, ana baba için çoğu defa yeterli gelmektedir. Bu durumda, Salzman, şu sözüyle haklı oluyor galiba: "Çocuktaki her hatanın müsebbibi, muhakkak ki ya ana ya baba, yahut her ikisidir." Çoğu zaman insanlar, sevabı evlerinin dışında ararlar, Halbuki bir kişinin çocuklarıyla meşgul olması, onlara zaman ayırması, sevapların en büyüğüdür.

Kur'an ve Sünnet Işığında Görgü

"Öyle oturma günahtır", "Böyle yatma ayıptır" gibi sözleri büyüklerimizden duyduğumuz çok olmuştur. Bazen mekruh, "haram"ın yerini alır, bazen müstehap, "farz"ın makamına oturur. Allah`ın mübah kıldığını, haram diye yaptırmazlar; "haram", fırsat bularak "helal" olabilir bu arada. Toplumumuzda, bilgisizlik yüzünden hayali hatalarla yargılanan nice insan vardır. Kur`an-ı Kerim gibi bir kitap ve Hz. Muhammet(a.s.m.) gibi bir peygambere sahip olan yüce dinin mensuplarının, zaman zaman gelenek ve göreneklere esir düşmeleri üzüntü vericidir. Halbuki, "ne ise, o" düşüncesinin hayata geçirilmesi gerekir. Müslüman, hangi ibadet veya davranışı yaptığı zaman bedelinin ne olacağını bizzat kaynağından öğrenmeli.

Kitap Tiryakiliği

"Bir konu veya bilgi alanı üzerine yada belirli bir amaç için yazılmış veya basılmış kağıtların bir araya getirilmiş ciltli yahut ciltsiz şekli, bilgiyi yazılı olarak başkalarına nakletmek, aktarmak için bulunmuş vasıta" şeklinde tanımlayabileceğimiz kitap, gerçekten bilginin insanlar arasında yayılmasında birinci planda yer alan bir vasıtadır. Kitap, bu bakımdan insanlığın kağıttan hafızasıdır. Medeniyetin kaynağı olan kültür, bilgiye dayanır. Bilginin kaynağı ise kitaptır. Kitap okudukça iç ve dış alemlerimize projektörlerin çevrildiğini farkederiz. Bir taraftan okyanuslar ve yıldızları turlarken, bir taraftan da iç dünyamızın kıvrımlarında seyehatte bulunuruz. Kitap okudukça kainatın büyük bir insan , insanın küçük bir kainat olduğunu anlarız. İyi okuyucular için, bütün sınırlar kalkar. Tarih boyunca, "kitap" hakimiyetini kaybetmemiştir ama, bundan böyle okuyanla okumayan arasındaki fark, kendisini daha çabuk gösterecektir. Sınırlarda çarpışanlar, artık silahlar değil, bilgilerdir.

Kuran ve Sünnet Işığında Görgü

"Öyle oturma günahtır", "Böyle yatma ayıptır" gibi sözleri büyüklerimizden duyduğumuz çok olmuştur. Bazen mekruh, "haram"ın yerini alır, bazen müstehap, "farz"ın makamına oturur. Allah'ın mübah kıldığını, haram diye yaptırmazlar; "haram", fırsat bularak "helal" olabilir bu arada. Toplumumuzda, bilgisizlik yüzünden hayali hatalarla yargılanan nice insan vardır. Kur'an-ı Kerim gibi bir kitap ve Hz. Muhammet(a.s.m.) gibi bir peygambere sahip olan yüce dinin mensuplarının, zaman zaman gelenek ve göreneklere esir düşmeleri üzüntü vericidir. Halbuki, "ne ise, o" düşüncesinin hayata geçirilmesi gerekir. Müslüman, hangi ibadet veya davranışı yaptığı zaman bedelinin ne olacağını bizzat kaynağından öğrenmeli.