Malik Aksel

İstanbul'un Ortası

İstanbul’un Ortası Kıymeti bilinmemiş bir başyapıt. Yıllar sonra, usta dokunuşlarla yeniden gün yüzüne çıkarılıyor. Yine Malik AkseL Eski İstanbul. Eski İstanbul’un eğlence hayatı. Gelenekler, terbiye, İstanbul’u İstanbul yapan değerler. Direklerarası'nda bir kantocuya vurulmuş İmam Hakkı Erendi, tek sazlı saz şairi Âşık Cemal, dokunduğu her ürünü bereketlendiren Pazarola Hasan Bey, Güllü Agop, Kel Hasan, Dümbüllü İsmail, ramazan davulcuları, fotoğrafçılar, meddahlar... Hayal bir şehirden, hayal kadar gerçek, gerçek kadar hayal yazılar.

Sanat Hayatı

Devlet Resim ve Heykel Sergisi üçüncü kez açılıyor. Malik Aksel de üç resmiyle oradaydı. Üç suluboya resim. O günlerin sanat havası nasıldı? Yeni olan neydi? Ressamlar ve sergiyi gezenler neler konuşuyorlardı? Fikirler, dedikodular, parlak ve eskimeyen görüşler! Otuz gün, tam otuz gün boyunca onları not etti Malik Aksel. Merakla, bilgiyle, sezgiyle. Ressam ve sanat tarihçisi... 1942’de Ülkü dergisinde tefrika edildi bu notlar. 1943’te kitap olarak basıldı. O tarihten bu yana da ancak çok meraklıların bildiği bu hazine, yeniden kültür hayatımıza dönüyor. Son yılarlın en önemli kültür olaylarından biri, Malik Aksel kitapları olacak. Bir yandan titreyen lamba tadında bir edebi lezzet! Sanat dünyasına tutulan güçlü bir ışık. Yakından şahitlikler. Tazeliği kadar değeri de capcanlı. Benzersiz.

Anadolu Halk Resimleri

Malik Aksel! Halk resimlerine her zaman başka bir gözle baktı. İlk bakanlardan, içeriden bakanlardan birisiydi. Seyfelmülûk, onun karşılaştığı ilk resimli halk kitabıydı. Ardından Köroğlu, Ferhat ile Şirin ve diğerleri geldi… Bu buluşma, zamanla ondaki tutkuyu ateşledi. Bir ressamdı o. İçinden çıkıp geldiği halkın resimlerine ve renklerine yöneldi. Onun seçtiği ve hakkında yazdığı her resimde sadece halkın duyuş zenginliği değil ruh macerası da vardır. Hikâyeden resme, oradan da kendi kırık fakat asil çizgimize bakışımız için eşsiz bir şaheser: Anadolu Halk Resimleri

Türklerde Dini Resimler

İslam’ın tasvire bakışı gerçekte neydi? Eğer katı bir yasak varsa yazı-resimle oluşturulan hayvan figürleri nasıl açıklanabilir? Türk kültüründe tasvire yer olmadığı inancının kaynağı nedir? Sanatçılar, eserlerinde canlı figürlerine ne sıklıkla yer vermiştir? Alevi-Bektaşi ve Mevlevi inanışlarının Türk resmine katkıları. Hz. Ali’nin devesi, Çifte vavlar, Ashab-ı Kehf gemisi, ah mine’l-aşk… Yüzlerce isimsiz sanatkârın hepsi birbirinden değerli eserleri. Bir zamanlar camilerin iç duvarlarında bile görülebilen tasvirler… Mustafa Rakım Efendi, Hattat Şefik Bey, Leylek Hasan Dede gibi sanatçıların istif çalışmaları… Malik Aksel, peşin yargılarla üstünkörü değerlendirilen Türk resim geleneğine aklıselimle ve iç gözle yaklaşıyor. Türk ve İslam inancında resmi, örnekleriyle, tanıklarıyla, eşsiz çizimler eşliğinde okuyuculara ulaştırıyor. Sanat yeniden yazılıyor.