Edinerek Öğrenme

Her ebeveynin en temel sorunlarından biri çocuğunun okul başarısıdır. Birçok anne baba çocukları ile yeterince ilgilense de onun okulda başarısız olduğunu görmekten rahatsızdır. Kimi zaman bu rahatsızlığı çocuğuna, kimi zaman okula yansıtır…

Peki, asıl sorun kimdedir: Çocukta mı, okulda mı, eğitim sisteminde mi?

Çocuklar okulda öğrendiklerini güncel hayatta kullanmakta neden zorluk çekerler?

Derste öğrenilen bir bilgi neden unutulmaya yüz tutar?

Eğitimde nerede hata yapılıyor ki yıllarca okula giden çocuk yine de sınavda başarısız oluyor?

Baskı kurmadan, zorlamadan, ceza vermeden eğitim olabilir mi?

Uzman Pedagog Doktor Adem Güneş Edinerek Öğrenme’deçocukla çatışmadan, kaliteli bir eğitimin nasıl olacağını pedagojik temelleri ile anlatıyor…

Kitaptan Alıntılar
- Edinme; ruhun öğrenmesi, ruhun bilgiyi kendi bütünlüğüne dahil etmesidir.

- Kalıcı öğrenmenin ilk şartı, eğiticinin, çocuğun kendini “güven ve emniyette” hissedeceği bir eğitim zemini hazırlamasıdır.

- Öğretmen, öğrencisinin hem gözü hem kulağına hitap ettiği gibi anlattığı dersin özelliğine göre dokunma, tatma, koklama gibi öğrencisinin en az bir duygu organını daha devreye sokacak çözümler üretmelidir.

- Eğiticiler, kendilerine emanet edilen masum çocukları birbirleriyle yarıştırmak yerine, “merak, heves, istek” duygularını harekete geçirmelidir.

- Çocuğun bir bilgiyi edinmesinde 3 temel şart vardır: Güven, hoşgörü ve tevazu.

- Çocuğu ile kaliteli vakit geçirmek isteyen bir anne babanın kazanacağı en üstün beceri, “anı yaşama” becerisidir.

- Bir yetişkinin kendisinde geliştireceği en önemli özellik, çocuğun merak duygusunu keşfedebilecek derinlikte duyarlılığa sahip olmaktır.

- Hiperaktif zannedilen birçok çocuk aslında üzerindeki baskı ve zorlamalar nedeniyle kıpır kıpır ve hareketlidir.

- Çocuğuna güzel bir kişilik kazandırmak isteyen ebeveynler, onlarda, öne geçme çabası oluşturmak yerine, “içinde bulundukları anın kıymetini bilme becerisi” kazandırmalıdır.

- Çocuk yetiştirmenin özü, çocuğun kendi eserini ortaya çıkarmasına izin vermektir. Bu, çocuğun “varoluş izni”dir.

- Çocukla ilgilenmek, onun adına düşünmek, onun adına karar almak, onun adına bir şeyler yapmak değil; ona kendi işini kendisi yapabilmesi için adım adım rehberlik etmektir.