Sohbet ve Adabı

Mânevî eğitimde insanın rûhuna ve kalbine tesir maksadıyla başvurulan vâsıtaların başında “sohbet” gelir.

Sohbet, Rasûlullah (s.a.v.) Efendimiz’in en mühim terbiye ve tezkiye metotlarındandır. O, ashâbını sohbetle

yetiştir­miştir. Dolayısıyla ibâdet vecdiyle îfâ edilen, feyz ve rûhâniyet dolu her sohbet; tıpkı bir mumdan

diğer mumların yanışı gibi, esas itibariyle Rasûlullah (s.a.v.) Efendi­miz’in sohbet meclislerinden günümüze

ulaşan bir rahmet esintisi ve asr-ı saâdet neşvesidir.Osman Nuri Topbaş Hocaefendinin nezih kaleminden

hazırlana bu güzel eser, gönlünü sohbet meclislerinde diriltmek isteyen salikin bir el kitabı mesabesinde.

Sohbetin manevi feyzinden azami derecede istifade edebilmek için dikkat edilmesi gereken

hususlar geniş bir şekilde ele alınmış.Muhterem Osman Nuri Topbaş Hocaefendi eserinde,, nebevî bir

terbiye metodu ve dolayısıyla mühim bir sünnet olan sohbetin ehemmiyeti, lüzûmu, mâhiyeti ve edepleri

üzerinde durmuş.

Gerçek bir tasavvufi eğitimdeüzerinde durulması gereken konuları kısaca aşağıdaki gibi özetleyen

Muhterem Osman Nuri Topbaş Hocaefendi bu konuları şöyle sıralamış:Kur’ân-ı Kerîm ve Sünnet-i

Seniyye’nin gös­ter­diği istikâmet üzere yaşamak Bilhassa seher vakitlerinde Allâh ile beraberliğin

feyz ve rûhâniyetini yaşamak, gönlümüzü Hakk’a açıp duâ, istiğfar, zikir ve murâkabeyle meşgul olmak.

Mânevî hizmetlere koşmak.